گل پسر مامان و بابا...

مهدیار توی یازده ماهگیه و این یعنی فقظ یک ماه تا یک سالگی... حسابی شیطون شده و من جرات نمی کنم جلوش با لبتاب و گوشی و این چیزا راحت کار کنم. دیگه سریع چهاردست و چا می ره و دستشو می گیره بلند میشه. دوهفته ی پیش هم برای اولین بار دستشو ول کرد و دو سه دقیقه تعادل خودشو حفظ کرد! باورم نمی شه... انگار همین دیروز بود که برای اولین بار دست ماما دیدمش و احساس کردم چقدر کوچیکه!!! و میدونم این روزها مثل برق و باد می گذره و انشالله توی چشم به هم زدنی می بینم یک مرد بزرگ جای این مرد کوچک من ایستاده روی پاهای خودش... ان شاءالله...